In december 2015 kreeg ik bericht dat de kaartjes voor de voorstellingen van ‘De Winterkraaien’ al bijna uitverkocht waren. Ruim voor de eerste avond. Ik legde vanuit Nieuw Zeeland contact met Klaas Dragt. Hij wist een kaartje voor mij te reserveren. Nu, vier jaar later, hadden we de 18e en laatste (?) voorstelling. Betekent dit dat de “dichter/dirigent“ en de “schrijfster van verhalen/vertelster” op pakkende wijze een eigen aansprekende sfeer hebben gecreëerd? Of hebben ze de sfeer van het boek goed over het voetlicht gebracht? Zodat de vele bezoekers zich verbonden wisten met het verleden? Hoe je de vragen ook beantwoordt, HULDE aan de vertelster, tekstdichters, voice-over, leden van het mannenkoor en ten slotte de muziekschrijver. En niet te vergeten alle anderen die bij de voorbereiding en uitvoering betrokken waren.
“Het veld lag wijd en zijd verlaten. De winterkraaien trokken weer naar hun woonsteden toe. Een ploeg van zeven mannen. In het westen, aan de uiterste rand van het veld stond de blauwe kontoer van de Lemelerberg”. Deze zinnen, geciteerd uit het begin van het boek ’De Winterkraaien’ ademen de sfeer van toen. Maar wie op een heldere dag over de Hammerdijk fietst, waant zich tijdloos. Je kunt dan de blauwe ‘kontoer’ nog zien vanuit het wijde en verlaten veld. Zo kent het boek veel herinneringen oproepende beschrijvingen. Je leest over de monnik Johan Clemme die in de wijnmaand van 1406 de kloosterkerk inwijdt. Of over de vrouw van één van de winterkraaien. Zij groeide op in een klein vissershuisje aan de dijk buiten Elburg. De plaats waar de oma van de schrijver, Neeltje van de Werfhorst, geboren werd.
Ook een ander boek van deze schrijver wil ik noemen. ‘De grote stille knecht’. Het boek werd uitgegeven in 1936. Ruim voordat ‘De winterkraaien’ werd gedrukt. We kunnen in het boek lezen: “Deze knecht kent het land waar hij werkt met de zes andere, zwarte veenknechten. De knecht zag vaker dan anders van z’n werk op naar de verte waar de heuvels hem lokten”. De knecht verlaat het veen en komt in een boerengemeenschap terecht, een marke. Deze gemeenschappen bleven in werkelijkheid intact tot de Franse tijd. Toen werd de huidige inrichtingsvorm ‘gemeente’ ingevoerd. De gemeente Den Ham is toen ontstaan. Een geromantiseerde beschrijving kunnen we in het boek terug vinden. In de eerste jaren van het bestaan van onze vereniging verscheen in ‘de Koerier’ een artikelenserie genaamd “Grepen uit het markeboek van Den Ham”. Beide boeken bieden veel ingrediënten voor een nieuwe theaterproductie. Een leuke uitdaging!
Hammer en Vroomshoopse koppen
We herinneren u aan de ± 20 portretten van mensen uit Den Ham en Vroomshoop. Deze portretten zijn gemaakt tussen 1958 en 1962 in café v.d. Berg aan de Brink te Den Ham. De heer Ger Marsman heeft die in zijn jonge jaren gemaakt. De portretten worden tentoongesteld in het Middendorphuis in Den Ham. De openingstijden op woensdag, donderdag, vrijdag en zaterdag zijn van 14.00 uur tot 16.00 uur. De portretten zijn tot en met zaterdag 28 maart te bezichtigen.
Gert Kottier, bestuurslid/penningmeester